Welkom bij de 45ste editie van de tweewekelijkse Haagse School nieuwsbrief.Schilders schilderen graag zichzelf. Meestal wordt daarvoor de smoes gebruikt dat de schilder zelf zijn meest geduldige model is. Maar wanneer we naar de zelfportretten van de Haagse Scholers kijken, zien we dat twee typen ‘tronies’ de overhand lijken te hebben. Eéntje die een zekere zelfgenoegzaamheid (Breitner, Israëls, Mondriaan) uitdrukt en ééntje die geladen is met artistieke verwondering en een zekere ondoorgrondelijkheid, die ofwel intens verlangen, ofwel melancholie kan uitdrukken (Van Gogh, De Zwart, Floris Arntzenius). Cees Spoor, 'de vergeten vriend van Mondriaan’, valt ongetwijfeld in die laatste categorie. De Brits-Nederlandse schilder Nico Jungman daarentegen, neemt 'de schilder als zijn meest geduldige model’ wel heel letterlijk. En Mesdag? Dat was geen man van de zelfportretten, maar wel een zeer bedreven correspondent. De Copieboeken geven een beeld van Mesdag’s ontwikkeling als kunstschilder, maar zeker ook van zijn bedrevenheid als Personal Branding Specialist avant la lettre.